Mijn ik-schaam-mij-diep aardbeienveldje

Tijd!  Tijd is bij mij een schaars begrip. Maar moestuinen kosten tijd, ... veel tijd. En zo kan het dat ik eigenlijk een 'vergeten aardbeienveldje' heb. Vorig jaar heb ik de uitlopers van deze aardbeien verzameld (eerste stek, het dichtst bij de plant, want die is het sterkst) en op een ander stukje uitgeplant (niet dezelfde grond ervoor gebruiken) omdat ik van velen om me heen hoorde dat aardbeienplanten na hun derde levensjaar in productie af nemen en deze (overgenomen van mijn voorganger) stonden al een jaar of vijf/zes. Ik heb het ook gemerkt want ondanks dat er best wel veel vruchten af kwamen waren ze bij de buren veel groter (het gras is er ook altijd groener).
Afgelopen jaar heb ik het stukje niet geruimd, volgens mij had het iets te maken met heel veel regen  en dit jaar ben ik er, dankzij mijn strijd tegen kweek, niet aan toe gekomen. Het resultaat was dramatisch. Ik schaamde me ervoor na mijn buren toe: door het onkruid heen kon je nog net de aardbeienplantjes zien. dit weekend heb ik mijn zoon ingehuurd en hij heeft het enigszins gefatsoeneerd. Happy :-)!