Mijn ik-schaam-mij-diep aardbeienveldje

Tijd!  Tijd is bij mij een schaars begrip. Maar moestuinen kosten tijd, ... veel tijd. En zo kan het dat ik eigenlijk een 'vergeten aardbeienveldje' heb. Vorig jaar heb ik de uitlopers van deze aardbeien verzameld (eerste stek, het dichtst bij de plant, want die is het sterkst) en op een ander stukje uitgeplant (niet dezelfde grond ervoor gebruiken) omdat ik van velen om me heen hoorde dat aardbeienplanten na hun derde levensjaar in productie af nemen en deze (overgenomen van mijn voorganger) stonden al een jaar of vijf/zes. Ik heb het ook gemerkt want ondanks dat er best wel veel vruchten af kwamen waren ze bij de buren veel groter (het gras is er ook altijd groener).
Afgelopen jaar heb ik het stukje niet geruimd, volgens mij had het iets te maken met heel veel regen  en dit jaar ben ik er, dankzij mijn strijd tegen kweek, niet aan toe gekomen. Het resultaat was dramatisch. Ik schaamde me ervoor na mijn buren toe: door het onkruid heen kon je nog net de aardbeienplantjes zien. dit weekend heb ik mijn zoon ingehuurd en hij heeft het enigszins gefatsoeneerd. Happy :-)!

Moestuin: bloed, zweet en tranen??

Vanavond ben ik voor het eerst sinds een week weer naar de tuin geweest. En eerlijk gezegd, dat is op het randje van acceptabel in deze periode van het jaar. De regen van afgelopen dagen heeft mij thuis gehouden. Oké, eerste pinksterdag was hier redelijk (geen zon; ook geen regen!!) maar toen ben ik heerlijk wezen uitwaaien op Terschelling met zoon en hond!!!!
Terug naar de realiteit: het onkruid groeit harder dan de planten, diverse planten waren volledig vernietigd door.... zegt het maar, en dan kom je tijd te kort.
Dus ik ben er hard tegen aan gegaan. Ondertussen ging de wind liggen, de zon brak door, de hond was geobsedeerd door iets in mijn compost hoop en op de achtergrond hadden de eenden het erg druk Dat was het moment dat ik me realiseerde wat een rijkdom het is om hier bezig te mogen zijn
De foto is trouwens van mijn eerste aardbeienbloem. Het gaat nog niet super op mijn nieuw aangelegde aardbeienveldje.

Opkweekplantjes en aardpeer

Het moestuingebeuren vindt niet alleen in de tuin plaats. Ook thuis is het duidelijk aanwezig. Overal waar wat kan staan in de achtertuin ben ik met kleine plantjes en zaden in de weer. Ik behandel ze als zorgenkindjes. Hebben ze genoeg vocht, is het te koud, te warm, te vochtig, maar mijn grootste zorg is regulering. Hoe voorkom ik dat ik teveel plantjes in 1 keer  overbreng naar de moestuin en straks weer tegen 10 kroppen sla aankijk, die voordat ik het goed en wel realiseer,  doorschieten.
Een vriendin in Engeland raadde mij aardperen(Jerusalem Artichoke) aan. Mooi om te zien en lekker om te eten, vertelde zij mij. Op de markt heb ik er een aantal gekocht. Een deel ervan heb ik gebruikt voor een aardperensoep. die was verre van lekker. Maar mijn vertrouwen in haar is groot genoeg dat ik denk dat ik wel lekkere recepten kan vinden. De rest heb ik geplant en die sloegen aan. elke dag werden ze hoger en hoger, tot ik mij vandaag realiseerde dat ik ze zo groot nooit heelhuids naar de tuin kan vervoeren. Deze heb ik dus in de achtertuin gezet en neem me voor nieuwe direct ter plaatse in de grond te stoppen.

Een bloem in de rabarber

Er zit een hele grote knop in mijn rabarberplant. Dat heb ik eigenlijk nog nooit gezien, maar dat zegt niet alles want zo groot is mijn kennis en ervaring nou ook weer niet. Ik heb wel gezien dat de rabarberplanten bij andere tuinders geen bloemknoppen hebben.
Denkend aan het verhaal over mannelijke uien waar een prachtige bloem in komt, maar oneetbaar zijn, vraag ik mij af of dit ook gevolgen heeft voor de rabarber om te eten. Op de blog van Zilte Zee heb ik namelijk een heerlijk recept gezien voor rabarbertaart! (http://www.ziltezee.com/2013/04/het-einde-van-de-cupcakes.html)

Vervolg op mijn strijd...

Ik maakte mij zorgen om mijn net aangeplante uienveldje. Overal zag ik namelijk groene sprieten omhoog komen; het teken dat kweekgras er nog vrolijk aan het groeien was. En als het nu al zichtbaar aanwezig is, hoe zou het veldje er dan over een maand of twee uitzien????
Ergens, vroeg in de ochtend, mijmerend in bed, heb ik toen een grote beslissing genomen.... het uienveld moest overnieuw om te voorkomen dat het straks helemaal een puinhoop is.
De uien heb ik voorzichtig verwijderd en van Kees de Boon (http://deboon.blogspot.nl/) kreeg ik de tip om de grond met een drietand om te woelen en het losse spul dan aan te harken. en het werkt geweldig, in ieder geval veel beter dan mijn eigen handschepje/omwoel techniek. Een flink metertje tuin leverde mij een emmer vol met wortels op. Nu maar hopen dat het voor dit jaar afdoende is. De uien staan er inmiddels weer in.

Borage

Tante Lydie woonde in Duitsland, vlakbij Frankfuht am Mein en als kind gingen we elk jaar tijdens de zomervakantie, als we onderweg waren naar Oostenrijk of Zwitserland, bij haar langs.
Bij haar langs gaan was altijd een hele belevenis en allerlei goede herinneringen komen in mij op over de binnenplaats, de honden, de kippen, Unkel Wilhelm, kersenbomen maar vooral aan eten. Veel en heerlijk eten vooral haar sla was altijd een groot succes. Daarin zat een geheim ingrediënt wat wij niet kende: borage of komkommerkruid. Later toen wij wel in het bezit waren van een plantje werd 'sla van Tante Lydie' een gevleugelde uitspraak.
Het is werkelijk betoverend; snij 2 blaadjes fijn en meng door de dressing. Sla. altijd al lekker, wordt een feestmaal! En als de plant bloeit komen er hele mooie blauwe bloemetjes aan die ook eetbaar zijn en heel decoratief. Ik kan het iedereen aanraden!!!

Hoe onthou je wat je gezaaid hebt.

In de kweektunnel zijn de eerste groene puntjes zichtbaar!!!
Net als vorig jaar heb ik al helemaal geen idee meer wat ik op die plaats gezaaid heb. Ik weet het wel zo ongeveer. Het kan postelein zijn, of raapstelen of rucola of... Maar daar heb ik mijn les uit getrokken. Dit jaar heb ik een keurig overzicht gemaakt in Excel. In mijn tuin heb ik er niets aan maar ik ben in staat om thuis na te zoeken welk plantje aan het ontspruiten is.
Mijn buurman vertelde me dat hij nu na 4 jaren aanmodderen met stokjes en briefjes,  hij ook een systeem uitgedacht heeft. Bij het zaaigoed doet hij een bamboestokje in de grond met daaraan een houten knijper waar opgeschreven staat wat er moet gaan groeien. Zou dit werken..... ik ga het in de gaten houden.

Veldsla/basilicum stampot

Laatst zag ik in de Allerhande een recept staan voor rucolastamppot. Het gebeurt me niet vaak bij het lezen van een supermarktblad (maar ik kan het toch niet laten om ze allemaal door te nemen) dat ik bij het lezen van het recept al enthousiast ben en het binnen de kortste keren uit probeer.
Dat had ik bij dit recept wel. Bovendien zit er een courgette in verwerkt en als je al eerder een courgette plant hebt gehad, dan weet je dat elk mogelijk recept waar een courgette in verwerkt wordt welkom is door de overvloedige oogst per plant. De versie met rucola vonden wij iets te 'wreed'. Ik heb het nog eens geprobeerd met veldsla en die vonden wij erg lekker. Maar ik heb ook andere slasoorten gezaaid die niet zo pittig zijn als de rucola. Volgens mij geven die ook een heel lekkere smaakcombinatie.
O ja, ik had geen courgette in huis (en het was Koninginnedag en geen supermarkt/groenteboer was hier open) dus toen heb ik champignons gebruikt. Het kan...., maar courgette vind ik lekkerder.

Veldsla/basilicum stamppot

1 kg aardappelen iets kruimig                  

1 courgette                  

1 el olijfolie                   

50 g pijnboompitten                  

150 ml magere melk                  

1 zak veldsla     

1/2 bakje cherrytomaten , gehalveerd +

1 bakje basilicum (15 g), in reepjes +

50 g geraspte kaas

1. Schil de aardappelen en kook ze in water met zout in 20 min. gaar.
2. Snijd ondertussen de courgette in de lengte in vieren. Verwijder de zaadlijsten en snijd het vruchtvlees in stukjes. Verhit de olie in een wok en roerbak de courgette 3 min. Breng op smaak met peper en zout. Rooster de pijnboompitten in een koekenpan zonder olie of boter 2 min. Laat afkoelen op een bord.
3. Stamp de aardappelen fijn met de pureestamper. Verwarm de melk in een steelpan en voeg samen met de courgette, (gewassen) veldsla en tomaten toe. Warm nog 3 min. door. Meng het basilicum en de kaas erdoor. Breng op smaak met peper en zout. Bestrooi met de pijnboompitten.